Paardencoaching: een ervaring om nooit te vergeten.
Toen ik bij Anke kwam, had ik geen scherpe hulpvraag, maar wel duidelijke signalen dat er iets niet goed zat. Ik voelde me moe, leeg en uitgeblust. Ik herkende een patroon van steeds opnieuw hard van start gaan, vol energie en enthousiasme, om vervolgens leeg te lopen. Activiteiten die mij juist energie zouden moeten geven, schoven steeds verder naar de achtergrond. Ik wilde begrijpen waarom ik steeds in dit patroon belandde.
Onze eerste sessie was een spiegelsessie, die ik als erg confronterend heb ervaren. Oude ervaringen uit mijn jeugd kwamen onverwacht naar boven. Waar ik dacht dat ik deze had verwerkt, opgeborgen of geaccepteerd, liet Anke me inzien dat die ervaringen nog altijd een rol spelen. Ze maken je tot wie
je bent — niet omdat je ermee geboren wordt, maar omdat je gevormd wordt door wat je meemaakt.
In de vervolgsessies werd duidelijk dat controle, pleasegedrag en de diepe behoefte aan erkenning en verbinding de rode draad vormden. Ondanks dat er wat tijd zat tussen de sessies, ben ik actief aan de slag gegaan. De zogeheten ‘Bert-momentjes’ hielpen me om terug te keren naar het gevoel, te vertragen en bewust te worden.
Ik heb geleerd om het boek niet meteen dicht te slaan, maar juist open te slaan. Om te voelen voordat ik analyseer. Regelmatig stel ik mezelf nu de vragen: Wat voel ik? Waarom? Mag ik dit gevoel er laten zijn? Moet ik hier iets mee, of mag ik het loslaten?
Deze houding heeft me meer rust gebracht. Ik herken nu veel van mijn gedragspatronen uit mijn jeugd. Het kleine meisje in mij zocht naar liefde en bevestiging, een sterke drang om de controle terug te krijgen op haar leven. Ik probeerde dit te compenseren door controle uit te oefenen, te
pleasen, geen duidelijke grenzen aan te geven. Mijn belangen aan de kant schuiven voor de belangen van een ander. Nu geef ik haar – in gedachten – een knuffel. Ik zeg haar: Je mag er zijn. Je hoeft niet meer in een kistje verstopt te worden. Ik zie jou.
En ik ben trots op haar, want zonder haar had ik de vrouw die ik nu ben nooit kunnen zijn.
Voor het eerst in lange tijd voel ik geen drang meer om te vluchten of mezelf te vullen met prikkels van buitenaf, heb ik niemand anders nodig om me goed te voelen of dat compliment te krijgen. Ik geniet van de kleine dingen: natuur, stilte, stromend water, de wind door mijn haren, en het tintelende gevoel dat ontstaat als ik durf te voelen, accepteren en voorzichtig de teugels losser te laten. De controle is niet over alles nodig, ik heb controle over mijn eigen lichaam, mijn grenzen.
De valkuilen zijn er nog steeds. Het is verleidelijk om terug te vallen in oude patronen. Maar met bewustzijn komt keuze. En lukt het vandaag niet? Dan probeer ik het morgen gewoon opnieuw.
Terugblik op de samenwerking met Anke
Ik heb de samenwerking met Anke als zeer positief ervaren. Haar openheid en directheid hielpen mij om niet om de pijn heen te draaien, maar juist dóór te gaan tot de kern. Waar ik soms moeite heb om mij open te stellen, wist Anke op een fijne manier toch bij me binnen te komen. Ze spiegelde, vroeg door, en gaf ruimte.
Haar warmte en gastvrijheid zorgen ervoor dat ik me welkom en veilig
voelde — precies wat ik nodig had om deze stappen te zetten